ماه در آیینه

من «خمینی » را ستایم زانكه او هم «خم» است و هم «می» است و هم «نی» است .

همه عمر بر ندارم سر از ین خمار مستی   //    كه هنوز من نبودم كه تو در دلم نشستی

تو نه مثل آفتابی كه حضور و غیبت افتد     //    دگران روند و آیند و تو همچنان كه هستی
* * *
من نمی دانم كه اسلام از كجاست   //    من نمی دانم كه ایمان از كی است
هر كسی دنبال چیزی می رود       //    كز نخستین روز دنبال وی است
من «خمینی » را ستایم زانكه او هم «خم» است و هم «می» است و هم «نی» است
این قلم گرچه هنگام نوشتن این مقاله گاه اشك از دیدگان جاری داشت، نمی دانم چرا برای «مقدمه » ای بر آن - حتی به صورت اشاره - تاب نوشتن نداشت و چیزی بر صفحه كاغذ ننگاشت؛ شاید مقدمه نویسی بر «ماه » را شایسته نپنداشت و یا حتی بایسته نانگاشت و فقط ذكر دو نكته را برای «ماه دوستان » به یاد داشت:
نخست آنكه: مقاله «ماه در آینه » گزیده و گلچینی از كلامها و پیامهای «امام خمینی رحمه الله » درباره خودشان است كه از مجموعه «صحیفه نور» با رعایت ترتیب زمانی و از سال 1342 تا اواسط سال 1358 برگرفته شده است و شماره جلد و صفحه و تاریخ آنها در ذیل آن مشخص گشته است.
دوم آنكه: هنگام مطالعه نباید شرایط زمان و مكان و مخاطبان را از نظر دور داشت تا بیشتر به ارزش واقعی آن دست یافت و شاید گوهر اشكی از صدف چشمان جاری ساخت و با دریغا دریغا گویان اینچنین نگاشت:
شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت    //   روی مه پیكر او سیر ندیدیم و برفت
گویی از صحبت ما نیك به تنگ آمده بود   //    بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت
بس كه ما فاتحه و حرز یمانی خواندیم    //    وز پی اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت...
همچو حافظ همه شب ناله و زاری كردیم   //    كای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت

قلب خود را برای سرنیزه های شما حاضر كرده ام
من اكنون قلب خود را برای سرنیزه های مامورین شما حاضر كردم، ولی برای قبول زورگوییها و خضوع در مقابل جباریهای شما حاضر نخواهم كرد. من به خواست خدا احكام خدا را در هر موقع مناسبی بیان خواهم كرد و تا قلم در دست دارم كارهای مخالف مصالح مملكت را برملا می كنم (1).

خمینی را اگر دار بزنند تفاهم نخواهد كرد
خمینی را اگر دار بزنند تفاهم نخواهد كرد... من از آن آخوندها نیستم كه در اینجا بنشینم و تسبیح دست بگیرم، من پاپ نیستم كه فقط روزهای یكشنبه مراسمی انجام دهم و بقیه اوقات برای خودم سلطانی باشم و به امور دیگر كاری نداشته باشم (2).
تا كنون احساس عجز در صحبت نكرده ام
من تا كنون احساس عجز در صحبتها نكرده ام، و امروز خودم را عاجز می دانم، عاجز می دانم از اظهار تالمات روحیه ای كه دارم برای اوضاع اسلام عموما و اوضاع ایران خصوصا و قضایائی كه در این یك سال منحوس پیش آمد خصوصا قضیه مدارس علمی، قضیه پانزده خرداد.
قضیه پانزده خرداد را من مطلع نبودم تا اینكه از حبس به حصر تبدیل شد و اخبار خارج به من رسید. خدا می داند كه مرا اوضاع پانزده خرداد كوبید (گریه شدید حضار) (3).